Święty Rodzinny Obraz ,,Matka Boska Ostrobramska” – Wspomnienie o Dziadkach

Moi Dziadkowie ze strony Mamy – Barbara z domu Łojko i Olgierd Piotrowski, jak to się kiedyś mówiło, odebrali bardzo patriotyczne wychowanie. Babcia, jako uczennica Państwowej Szkoły Przemysłowo-Handlowej im. Emmy Dmochowskiej w Wilnie należała do drużyny harcerskiej, której opiekunką była Helena Kadenacy, siostrzenica marszałka Józefa Piłsudskiego. Później należała też do żeńskiej drużyny Towarzystwa Gimnastycznego “Sokół”.

Dziadek urodził się w Mińsku Litewskim i tu uczestniczył w zajęciach prowadzonych przez druhów “Sokoła” dla dzieci i młodzieży. Jego rodzice, w okresie prześladowań Polaków, ukrywali w swoim domu działaczkę i filantropkę Konstancję Darewską – Weryho. Już w Nowogródku Dziadek aktywnie uczestniczył w pracach Towarzystwa Gimnastycznego “Sokół” – ubolewał, że nie udało się odszukać ukrytych przed okupantami sztandaru, pieczęci i dokumentów.

Ślub wzięli więc w stulecie wybuchu powstania listopadowego w Kaplicy Ostrobramskiej w Wilnie. Zamieszkali w Mickiewiczowskim Nowogródku. Dziadek pracował w Sądzie Okręgowym a Babcia wychowywała dzieci. Pamiątką ślubu jest obraz, który towarzyszył Im przez całe wspólne życie.
Wiąże się z nim dramatyczna historia, którą tak opisał we wspomnieniach Dziadek:

Dnia 28 czerwca 1941 roku, po masowym bombardowaniu niemieckim, spłonęło centrum

miasta, pozostały kikuty kominów – gruzy. Nasz dom przy ulicy Sienieżyckiej cudem ocalał.

Kłęby czarnego dymu z palącymi się głowniami i iskrami spadały na dom i stojący obok – 15

metrów – mały domek, którego dach już płonął. Nie bacząc na obstrzał z samolotów,

wspólnie z sąsiadami usiłowaliśmy gasić pożar. Już języki ognia sięgały wierzchołka 

stojącego tuż drzewa, gdy nagle powiew silnego wiatru całe kłęby dymu skierował w bok – 

Mama wspominała, że kiedy Dziadek, jako komendant AK, został aresztowany i skazany na karę śmierci, wielokrotnie modliła się przed tym obrazem o Jego ocalenie.
“Jeśli tu nie będzie Polski, jedź z dziećmi tam gdzie ona będzie. Jak przeżyję, odnajdę was.” – miał powiedzieć, nim Rosjanie zabrali go do więzienia. Jak tylko było to możliwe, Babcia zabrała czwórkę dzieci, swoją sparaliżowaną mamę, liczne pamiątki wspólnego życia i wyjechała w nieznane.

Od zakończenia wojny starała się o powrót męża z gułagu na Syberii. Udało się dopiero kilka lat po śmierci Stalina ale udało się. Znowu byli razem a na ścianie wisiał ten zachowany w rodzinie do dziś obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej.

—